Zielona Góra jest coraz częściej wybierana jako kierunek turystyczny. Oczywiście nasze miasto słynie z wina! Zielona Góra jest pełna winorośli, zielonych parków, festiwalowych dźwięków i śródmiejskiej harmonii, ale…! Kiedy ulice cichną, miasto zaczyna mówić w innym języku. Starym. Zapomnianym. Języku, który znały nasze prababki i ich sąsiedzi z kamienic.

Może nigdy o tym nie słyszeliście, ale pod brukiem miasta kryją się korytarze. W miejskich piwnicach opowiada się o duchach dawnych kupców, a nawet zielonogórskim smoku!

Zielona Góra nie tylko pachnie winem, ale ma też swoje opowieści, legendy i sekrety. W tym artykule tropimy miejskie legendy, które wciąż unoszą się w powietrzu! Gdzieś pomiędzy kawiarnią a brukowaną uliczką. Zapraszamy do lektury!

„Podziemne tunele” Czy Zielona Góra ma swoje katakumby?

Nasze miasto kryje coś więcej niż urocze kamienice i kawiarnie z klimatem. Pod jego powierzchnią ciągną się dawne piwnice winiarskie, które według miejskich plotek łączą się w całą sieć tuneli. Mówi się, że niektóre prowadzą aż do klasztoru na Winnym Wzgórzu, a inne… do miejsc, których jeszcze nikt nie odnalazł. Urban legend? A może nieodkryta historia Zielonej Góry?

Jak jest naprawdę?
To nie do końca legenda! Część tuneli naprawdę istnieje. W XVII–XIX wieku Zielona Góra była ważnym ośrodkiem winiarstwa i posiadała kilkaset winnych piwnic, z których część łączyła się w długie korytarze. Prace archeologiczne oraz badania prowadzone m.in. przez Regionalne Centrum Animacji Kultury potwierdziły istnienie podziemnych ciągów między niektórymi kamienicami na starówce. Dziś część z nich można zwiedzać.

„Smok z Zielonej Góry” Zapomniany kuzyn Wawelskiego?

Choć Zielona Góra dziś kojarzy się z winobraniem, w czasach średniowiecza miała swojego… smoka! Według lokalnej legendy, w pobliskich jaskiniach czaiło się ogromne, ziejące ogniem stworzenie. Mieszkańcy drżeli przed jego atakami, aż pewnego dnia odważny kowal, uzbrojony w spryt i żelazną włócznię, pokonał bestię. Co ciekawe, wiele osób twierdzi, że to nie legenda, a dawna próba opisania prehistorycznego znaleziska.

Jak było naprawdę?
Legenda o zielonogórskim smoku najprawdopodobniej nawiązuje do średniowiecznych wierzeń i strachu przed nieznanym. W kronikach miejskich z XVI wieku wspomina się o „dziwnych stworzeniach” widywanych w okolicznych lasach i jaskiniach (szczególnie w rejonie dzisiejszego Wzgórza Braniborskiego). Część historyków sugeruje, że legenda mogła powstać na kanwie znalezienia kości dużych zwierząt. Np. mamuta lub prehistorycznego gada.

„Duch winnego kupca” Kto straszy w piwnicach Rynku?

Nie można mówić o Zielonej Górze, nie wspominając o winie i… o duchach z nim związanych. Jedna z opowieści mówi o bogatym kupcu winnym, który ukrył w swojej piwnicy całą fortunę w beczkach. Zginął jednak niespodziewanie i od tamtej pory jego duch błąka się ponoć po podziemiach Starego Rynku. Kupiec szuka swojej własności, legenda głosi, że tylko ktoś „czystego serca” ma szansę znaleźć jego skarb.

Jak było naprawdę:
W XVIII wieku Zielona Góra przeżywała okres rozkwitu handlu winem. Istnieją dokumenty świadczące o licznych konfliktach między kupcami, kradzieżach win oraz przemytach. Jeden z lokalnych przekazów (notowany przez niemieckich mieszkańców miasta przed 1945 rokiem) wspomina historię handlarza wina, który zmarł nagle po kłótni o długi. Podobno miał „nie zaznać spokoju po śmierci”. Legenda o kupcu mogła więc wyrosnąć z faktycznego zdarzenia.

„Zegar, który zatrzymał czas” Podobno nadal go słychać…

Legenda głosi, że na jednym z dawnych budynków Zielonej Góry (dziś już nieistniejącym) znajdował się zegar, który pewnego dnia po prostu stanął. Było to dokładnie w chwili wielkiego pożaru, który strawił część miasta. Mieszkańcy zaczęli wierzyć, że to magiczny zegar, który pokazuje momenty wielkich przełomów. Dziś już go nie ma, ale legenda wciąż żyje! Niektórzy przysięgają, że w centrum czasem da się usłyszeć jego echo…

Jak było naprawdę:
To nie do końca legenda. Taki zegar mógł znajdować się na jednej z kamienic w pobliżu starego rynku. Historycy wspominają o mechanicznym zegarze, który w XIX wieku faktycznie uległ uszkodzeniu podczas pożaru. Pożar ten miał miejsce w 1827 roku i zniszczył część centrum miasta. Mieszkańcy wierzyli, że moment zatrzymania zegara miał jakieś głębsze znaczenie i tak powstała miejska legenda. W „Zielonogórskich zapiskach miejskich” z lat 30. XX wieku wzmiankuje się o tym zjawisku jako o „symbolicznym zatrzymaniu się serca miasta”.

„Biała Dama z Wieży Łaziebnej” Gdzie ją spotkać?

Nocny spacer po starówce może mieć zaskakujący finał. Niektórzy twierdzą, że w okolicach Wieży Łaziebnej czasem pojawia się zjawa w białej sukni. To ponoć duch zdradzonej szlachcianki, która rzuciła się z wieży, gdy dowiedziała się o zdradzie ukochanego. Jej pojawienie się zwiastuje zmiany w życiu tego, kto ją ujrzy.

Jak było naprawdę?
Wieża Łaziebna pochodzi z XV wieku i była częścią miejskich murów obronnych. Opowieści o białych damach są częste w Europie Środkowej i często mają wspólny motyw. Zdradzone kobiety lub ofiary zbrodni, które wracają jako duchy. W zielonogórskich przekazach ludowych z XIX wieku pojawiają się wzmianki o „dziewczynie w sukni z koronki, która płacze o północy przy wieży”. Nie ma jednak potwierdzonego wydarzenia, które byłoby bezpośrednią inspiracją dla tej legendy. Być może jest to po prostu lokalna opowieść przekazywana ustnie przez pokolenia.

→ Pokaż swoją markę na The ARQ!

Zwiększ świadomość. Buduj prestiż własnej marki! Dzięki autorskim edytorialom i dopracowanym kampaniom, podnosimy widoczność Twojej marki w oczach najbardziej wymagających klientów. Tworzymy treści, które przyciągają uwagę i budują pozytywny wizerunek.[Sprawdź!]